Het leven is klein geworden

De telefoon staat roodgloeiend in huize Ottoburgstraat en ik mag me gelukkig prijzen met zo’n groot netwerk. Gelukkig ook heb ik een hele goede relatie met mijn man Jan en hebben we het nog steeds gezellig samen. Toch voel ik me af en toe eenzaam en mis ik mijn wekelijkse programma. Dat geldt natuurlijk voor de meesten van ons. Onze afspraken, waarop we ons altijd verheugen, gaan niet meer door.

De fysiotherapie is zolang de crisis duurt, gestopt. Als MS-patiënt ging ik daar twee keer per week naar toe. Nu beweeg ik nauwelijks meer en merk ik dat ik fysiek achteruit ga. Het lopen gaat slechter. Dit is geen onoverkomelijk probleem, als de crisis voorbij is denk ik dat ik het weer in kan halen. Maar ik mis wel de gezelligheid van de contacten bij de fysiotherapie. Net zoals ik de contacten mis van de vergaderingen van Ongekend Haags.

Kom ik op een ander punt. Hoelang gaat dit duren??? Niemand weet het. Persoonlijk denk ik dat de scholen dit schooljaar niet meer open gaan. Het maakt me soms radeloos om niet te weten wanneer dit weer voorbij is. Ik zal niet de enige zijn die daar wanhopig van wordt.

Op deze site heb ik al eens geschreven over mijn drankprobleem en hoe ik dit aangepakt heb. In deze crisis is het makkelijk om te vervallen in je oude gedrag. Gelukkig valt dat bij ons aardig mee. We drinken wel eens een glaasje extra, maar daar blijft het dan ook bij. Dus in plaats van drie glaasjes, drink ik er nu soms vier. Dat ene extra glaasje vergeef ik mezelf.

In heel Nederland worden bijzondere initiatieven ontplooit om mensen te helpen. Zo ook in Oud Rijswijk. Een groep vrijwilligers helpt onder de noemer “Niet Alleen” mensen met klusjes zoals boodschappen doen of hond uitlaten, Het is een initiatief van de kerk. Ik vind dat heel mooi. Op dit moment hebben wij geen hulp nodig, maar als dat wel zo is, bijvoorbeeld omdat we ziek worden, dan weten we ze te vinden.

De crisis in de wereld is groot en het leven is klein geworden. Dat maakt dat je blij bent met kleine dingen. Of dingen waarvan je dacht dat ze klein waren. We wonen in Nederland, een land waarvan je weet dat er goed voor je gezorgd wordt, ook als je ziek bent. Ja het klinkt bijna religieus, maar ik ben dankbaar dat ik ’s avonds lekker te eten heb, dat ik in een fijn en droog huis woon en dat ik me ’s avonds veilig voel als ik ga slapen!

Annebeth