Ervaringen delen met studenten Social Work

Ambassadeurs van Onzichtbaar Den Haag waren deze week in touw om verhalen te vertellen aan en in gesprek te gaan met de studenten en docenten. Zo’n 200 leerlingen geboeid en geïnteresseerd laten luisteren en meepraten over gevoelige en persoonlijke onderwerpen is een flinke uitdaging.

Dinsdagmiddag was het mijn beurt om voor de eerste keer deze week mijn verhaal te vertellen. Het vertellen van mijn persoonlijke  verhaal aan studenten  is en blijft een spannende bedoening. Je weet namelijk nooit precies van te voren hoe en of er gereageerd gaat worden. Na een korte inleiding over Onzichtbaar Den Haag en wat verder de bedoeling was van die middag, vertelde ik (in het kort) mijn verhaal. De reacties waren heel uiteenlopend. Voor sommige studenten was het misschien too much en best heftig, andere leerlingen vertelden dat ze zelf of via hun omgeving al in aanraking zijn gekomen met mensen met een psychische aandoening.

Wat studenten vooral van deze week zouden kunnen opsteken, is dat het  delen van eigen ervaringen ook als professional een meerwaarde kan hebben in het contact met cliënten. Deze studenten  worden toch de toekomstige woonbegeleiders, trajectbegeleiders, spv’ers enzovoort. Met de theorie zit het wel goed, daar hebben ze de komende jaren hun handen nog vol aan. Volgens mij is het juist heel goed als deze studenten zo snel mogelijk tijdens hun studie een beeld krijgen bij de mensen met wie ze later in hun professionele loopbaan te maken gaan krijgen. Wat betekent het nu echt om dakloos te zijn? Wat komt hier allemaal bij kijken? Welke weg moet iemand volgen om te herstellen van een angststoornis of een depressie? Hoe ziet een dag eruit van iemand die psychotisch is? Dit is ook kennis, ervaringskennis, die heel waardevol kan zijn om een goede zorgprofessional te worden.

Rondlopen op de Haagse hogeschool en in gesprek gaan met studenten was een ervaring op zich. Tijdens deze week waren er ook andere sprekers, die hun persoonlijke levensverhaal met de studenten deelden. En dat maakte echt indruk. Zo was er het verhaal van een ondernemer, die door zijn verslaving alles was kwijtgeraakt en zijn leven via de (daklozen)opvang weer stapje voor stapje heeft moeten opbouwen. Zelfs de docenten van de school deelden hun ervaringen met de studenten. Op de laatste dag was het tenslotte de beurt aan de social workers in spé om zichzelf bloot te geven. Dit resulteerde in een lange gang vol blaadjes, papier, tekst, tekeningen en andere creatieve uitingen waar uit bleek, dat deze jonge mensen toch al heel wat hadden meegemaakt.  En ieder van hen had een eigen manier gevonden om hier uiting aan te geven en dit te delen.

 Een geslaagde week kortom en zeker voor herhaling vatbaar.

 Saïd Kadrouch