De weg van dakloos naar ervaringsdeskundige

Wat heeft  ertoe geleid dat je dakloos werd?

Ik raakte mijn baan kwijt, vlak daarna mijn huis. De meeste vrienden die ik had kende ik via mijn baan en ik durfde het tegen andere vrienden niet te vertellen. Mijn ouders zijn gescheiden en door omstandigheden kon ik niet bij mijn vader terecht en mijn moeder zei ‘misschien is dit een goeie les voor jou’ en daarin had ze gelijk. Ze kent me langer dan vandaag.

Toen kwam mijn vader met het idee dat ik misschien wel bij mijn tante in Schiedam terecht kon.

Daar zat ik alleen maar op mijn kamer en ging door de huiskamer de deur uit. Op een dag zat mijn tante, neef en vader op de bank en vertelde het zo niet goed ging. Mijn tantes gezondheid leidde er ook onder, ze maakte zich zorgen en wilde graag helpen.

Op dat moment sloeg ik de helpende hand af en ik kon er niet meer terecht.

Ook mijn toenmalige vriendin maakte het uit en vertelde dat zij zwanger was van mij. Het kindje werd 3 maanden te vroeg geboren. Ik mocht elke dag langs gaan maar na 4 maanden hoorde ik het niet mijn kind was. Toen had ik echt het idee de wereld zich tegen me gekeerd had. Later zag ik dat anders.

Ik sliep de eerste nacht voor de deur van de DaklozenLoket want naar binnen wilde ik niet. Ik wilde daar niet bij horen. Toen ik wakker werd, ben ik toch maar naar binnen gelopen nadat ik een kop koffie aangeboden had gekregen van een medewerker daar en sindsdien sliep ik bij de nacht opvang.

Wat was voor jouw een positieve en negatieve ervaring?

De samenhorigheid onder de daklozen was groot, dat had ik niet verwacht. Ik dacht dat ze het vast op me gemunt hadden maar het tegendeel was waar. Ik kreeg verschillende tips over waar ik een kop koffie kon krijgen en dat ik bijvoorbeeld mijn telefoon kan verstoppen in de kussensloop, dan hoefde ik daar niet aan te denken.

Een negatieve ervaring is, dat je nergens privacy hebt. Alleen op het toilet.

Een keer zat ik daar stiekem een shaggie te roken en toen kwam er een crackpijp onder de deur door met de vraag of ik interesse had. Dat heb ik niet, hoef er niet eens over na te denken. Maar ik kan me voorstellen dat het je wel makkelijker wordt gemaakt als je het op een gegeven moment helemaal niet meer ziet zitten.

Wat was de aanleiding om te werken als ervaringsdeskundige?

Bij de daklozen opvang werkte een hele stoere dame welke onder de tatoes met een ADO Den Haag shirt aan, een echte Hagenees. Zij was een ervaringsdeskundige en ik vond het tof dat ze al haar shit voor iets positiefs kon inzetten.

Ik vind ook dat je lef moet hebben om als ervaringsdeskundige te werken en uit te komen voor je verhaal

Ja maar ik vind het wel leuk om de vreemde eend in de bijt te zijn. Ervaringsdeskundigen zijn over het algemeen toch een bepaalde soort mens en je moet toch een bepaalde ijdelheid hebben.

Hoe ben je er weer uitgekomen?

Er bleek een doorstroom stap te bestaan om bij een dagvoorziening te komen. Ik begon het als spel te zien en wilde dit level uitspelen. Ik bekeek aan welke regels ik me moest houden om bij de dag voorziening te komen. Na 4 maanden was het me gelukt! Al snel begon ik te werken aan nog een level verder komen, begeleid wonen, en gedroeg me als een ideale bewoner. En dat lukte me, na 2 maanden woonde ik onder begeleiding.

Daar ontmoette ik Boy (Oprichter Onzichtbaar Den Haag) als hulpverlener, en die prikte erdoorheen. Ik had nog niet naar mezelf gekeken, naar wat ik bijvoorbeeld nodig had i.p.v. me aan regels houden.

Ik vertelde hem dat ik graag iets met mijn verhaal wilde doen en hij heeft dat in zijn achterhoofd gehouden. Ik had mazzel dat mijn woonpas nog redelijk recent actief was en 28 Februari 2015 ontving ik de sleutel van mijn huurhuis, waar ik nu nog woon.

Na een aantal jaar vrijwillig als Ambassadeur te hebben gewerkt heeft Joost sinds kort nu een betaalde baan als teamleider bij Onzichtbaar Den Haag.

Meer informatie over Onzichtbaar Den Haag: http://www.onzichtbaar-denhaag.nl/