Ongekend Haags

Ongekend Haags intro

Ongekend Haags is een community voor & door Hagenaars met psychische bijzonderheden.

Onze missie is: Hagenaars met een psychiatrische achtergrond met elkaar verbinden, om vanuit gezamenlijke kracht op gelijkwaardige en eigen wijze mee te doen in de samenleving.

​Wij creëren een sociaal netwerk via onze website en social media om elkaar te ontmoeten, informeren, steunen en inspireren. Als redactie maken we items om te laten zien wat ons bezig houdt. We horen ook graag van jou! Wat wil jij aan de orde stellen of delen? Praat mee en laat weten wat jij mooi, spannend en belangrijk vindt!

Mail sturen (alleen op ongekend haags pagina)

Wil je reageren op onze artikelen dan kun je een mail sturen naar info@haagssteunsysteem.nl​​​​​.

Componence Asset List

27 mei 2020

challenge+gezonde+leefstijl.jpg

Saïd doet een hardloopchallenge voor een maand, om ook in tijden van Corona zijn mentale en fysieke conditie op peil te houden. Een bijkomstige complicatie is dat het deze maand Ramadan is. In zijn hardloopdagboek doet hij verslag van de challenge.

Hardloop Challenge Week 3:

Vrijdag 15 mei

De keus om in de avond te lopen in plaats van ´s ochtends heeft goed uitgepakt.  Nu ik net over de helft ben, ga ik dat de rest van de maand ook niet meer veranderen. Het is rustig genoeg onderweg en qua energie zit het ook goed. Neemt niet weg, dat het een flinke inspanning blijft elke keer. Ik verbaas me er wel over, dat ik op een lege maag toch in staat ben om een uur lang best hard te rennen, al zeg ik het zelf. Niet dat ik hier nu een gewoonte van wil maken, want met wat vocht en extra energie in mijn lijf loop ik toch wat makkelijker. Maar het kan dus wel. En ik heb echt niet het idee, dat ik zo hard ren, dat ik mijn lichaam meer pijn doe dan nodig is. Integendeel, ik ben heel lang niet zo goed in vorm geweest.  Stiekem ben ik al wel aan het aftellen. Naar het einde van de ramadan (nog maar één week!) en naar 31 mei. Tot nu toe gaat het helemaal volgens plan en misschien wel boven verwachting goed. Dus nog twee weekjes volhouden. Ik denk, dat ik mezelf dan trakteer op een week niet rennen én nieuwe hardloopschoenen.

Zondag 17 mei:

Gisteravond bij een van mijn zusjes gegeten. Voordat ik goed en wel thuis was, was het half twaalf. Goed geslapen en de rest van de dag rustig aan gedaan. Rond een uur of zes vond ik dat ik wel lang genoeg binnen had gezeten en was het de hoogste tijd was om te gaan rennen.

En dat ging best lekker vandaag. Het was warm en vrij druk onderweg. Heb sinds het begin van corona niet zo vaak wandelaars, fietsers en andere hardlopers moeten ontwijken als vanavond. Dat is wel een groot verschil met in de ochtend lopen op zondag. Je komt zo af en toe wel iemand tegen natuurlijk, maar verder is het stil en hoor je vooral het fluiten en tsjilpen van de vogels. Maar ja, Ik heb de hele zomer nog om in alle rust in de ochtend te rennen. Eerst nog twee zondagse avondloopjes. En dan is de maand voorbij.

Woensdag 20 mei

Zonnig en warm was het, zelfs na zeven uur ´s avonds. Gelukkig kon ik voor een groot gedeelte in de schaduw lopen en had ik een beetje verkoeling van de bomen in het Haagse bos. Heb ook een rondje Malieveld gedaan. Hier zie je echt dat het zomer begint te worden. Best wel veel mensen op de been, die wandelen, rennen, squatten, springen, chillen, flirten en lachen.

Vrijdag 22 mei

Dit was de laatste ramadan run van deze maand. Het ziet er naar uit, dat zondag het suikerfeest is. Met dit in mijn achterhoofd ging het lopen vandaag ook wat makkelijker. Alsof ik de eerste grote horde nu achter me had gelaten. Ik kan dan weer ´gewoon´ in de ochtend rennen. Ik kijk er nu al naar uit. Nu nog vier keer en dan is de maand toch echt voorbij.

Maandag 25 mei:

Na drie weken bikkelen, vond ik dat ik wel een dagje extra rust verdiend had. Gisteren was het suikerfeest en was eindelijk de ramadan ten einde. Ja, pittig en zwaar was het. Des te prettiger om een extra dagje te ontspannen. De ¨focus¨ lag op familiebezoek en eten. Bij mijn broertje eten, bij mijn zusje bij een tante en thuis. Het contact met de andere familieleden ging via de welbekende schermen. Zo ook met mijn vader die (nog steeds) in Marokko zit, waar de lockdown nog tot 10 juni duurt. Heb hem ook een Eid Mubarak gewenst, maar ik hoorde aan zijn stem dat van een feest nauwelijks sprake was.

Goed, dat was gisteren. En vandaag was een prima dag om de laatste week te beginnen met een uur rennen. 

 

Saïd